ZC De Sluis, Hoogvliet

Net na de avond-files togen de Vlaerdingse Maatjes enthousiast naar de zuidoever van de Maas. Toevallig ligt daar Hoogvliet en laten wij daar nu gezellig te gast zijn met ons koor.  Locatie De Sluis is klein, maar wel leuk en men is uitermate vriendelijk. Dat verhoogt absoluut gelijk de stemming. Je houdt het niet voor mogelijk, maar het ene na het andere Maatje kwam binnenlopen, het hield gewoon niet op.  Gezien de laatste perioden, waarin wij een flink aantal Maatjes moesten missen wegens ziekte,  toch een welkome situatie. De organisatie maakte in het openingspraatje haar excuses voor het niet echt volgelopen zaaltje. Er vallen steeds meer mensen weg en de lege woonplekken worden aangevuld met mensen met een migratieachtergrond. Helaas hebben die weinig feeling met Shantymuziek. Gezegd mag worden dat het publiek dat er wél was, met alles meedeed en dat werkt uitermate inspirerend. De dirigent had een leuk repertoire samengesteld en dat werd met verve afgewerkt. De verzorging in de pauze was uitstekend en wat ook lekker was het feit, dat wij  onze knokkelige botten even konden neervlijen. Na de pauze werd begonnen met Curaçao, waarin nogsteeds in de tekst bezongen wordt dat Paramaribo daar een plekje heeft. Waarschijnlijk waren de tekstschrijvers vroeger licht beneveld door de rum en zagen zij de topografie niet meer zo helder. De gezongen liedjes klonken weer erg lekker en dat vonden de bewoners absoluut ook. Als afsluitend lied werd gekozen voor Tabé..  tabé..ik moet weer naar zee! Met dankzegging voor de uitnodiging en met de belofte op zak dat volgend jaar weer een herhaling zal worden ingepland, konden de Maatjes weer huiswaarts keren. Vijf december wacht niet Sint Nicolaas op ons, maar wel de bewoners van Zorginstelling Stadzicht in Rotterdam.